In 2015 ben ik afgestudeerd als neuropsycholoog aan de Universiteit Utrecht. Hierna ben ik in VUmc begonnen als promovendus waarin ik mijn aandacht richt op denkproblemen bij mensen met de ziekte van Parkinson. Sinds dit jaar ben ik ook werkzaam op de polikliniek Ziekenhuispsychiatrie van VUmc als GZ-psycholoog in opleiding. Samen met Odile van den Heuvel en Chris Vriend heb ik een plan gemaakt om een online training voor het denkvermogen te onderzoeken, met de hoop om de denkproblemen die veel mensen met de ziekte van Parkinson ervaren te verminderen. Als clinicus ligt mijn focus in het onderzoek erg op het profijt wat mensen merken van onze training. Het zou fantastisch zijn als een training bij parkinsonpatiënten kan zorgen voor wat minder hinder van denkproblemen in het dagelijks leven.

Sinds 2008 zie ik op de polikliniek Neuropsychiatrie, in nauwe samenwerking met de neurologen van VUmc, veel patienten met de ziekte van Parkinson. Zij hebben niet alleen motorische klachten, maar ervaren ook problemen op het gebied van het denken, de stemming, de slaap, of hebben last van angst, ontremming of hallucinaties. Sinds 2016 ben ik hoogleraar Neuropsychiatrie. Samen met alle betrokken onderzoekers, behandelaren en patiënten, proberen we een brug te slaan tussen nieuwe kennis uit het neurobiologische onderzoek enerzijds en de klachten in het dagelijks leven anderzijds. Zo werken we samen aan de ontwikkeling van nieuwe behandelmethoden, zoals lichttherapie voor depressie, de BEWARE-behandeling voor wearing-off klachten en deze cognitieve training ter verbetering van het denken. Ik ben actief in de Parkinson Vereniging en schrijf stukjes voor het Parkinson Magazine. Samen doen we er alles aan om het leven met Parkinson te verbeteren.

Na mijn afstuderen (klinische neurowetenschappen) ben ik promotieonderzoek gaan doen naar de neurale achtergrond van neuropsychiatrische klachten bij de ziekte van Parkinson. Denk hierbij aan angstklachten, depressie en impulscontrolestoornissen. Ik heb hierbij verschillende hersenscan technieken gebruikt om de hersenen van mensen met de ziekte van Parkinson in kaart te brengen. Het doel hiervan was om beter te begrijpen hoe deze klachten in de hersenen tot stand komen en op termijn beter behandeld zouden kunnen worden. Al sinds mijn promotie in 2015 ben ik bezig om dit onderzoek naar cognitieve training voor mensen met de ziekte van Parkinson voor te bereiden. Ik ben erg blij dat het moment van starten nu bijna daar is en ben nu al benieuwd naar de uiteindelijke resultaten. Het is mijn grote hoop dat cognitieve training een oplossing kan bieden voor de denkproblemen die veel te vaak bij mensen met de ziekte van Parkinson voorkomen.

In mijn persoonlijke omgeving heb ik gezien hoeveel invloed een ziekte en een stoornis kunnen hebben op het leven van een persoon en zijn/haar naasten. Ook heb ik tijdens mijn studie Neuropsychologie aan de Universiteit Utrecht kennis mogen maken met verschillende doelgroepen en hun bijkomende problemen (zoals mensen met een stoornis in het schizofrene spectrum en ouderen met een dementie). Hierdoor ben ik er achter gekomen dat ik zowel interesse heb in de klinische praktijk als in het doen van onderzoek. Ik hoop dat ik op deze manier een bijdrage kan leveren aan het verbeteren van de klachten en de kwaliteit van leven van patiënten. Ik kijk er dan ook naar uit mij de komende maanden te verdiepen in de ziekte van Parkinson. Als onderdeel van mijn onderzoeksstage zal ik assisteren bij verschillende onderzoeken en bij COGTIPS zal ik uitleg gaan geven over de training.

Momenteel volg ik de master Neuropsychologie aan de Universiteit Utrecht. Vanaf december 2017 ben ik begonnen met mijn thesisstage aan VUmc en heb ik mij aangesloten bij het Cogtips onderzoek. Ik ben erg blij dat ik de kans heb gekregen om een bijdrage te leveren aan dit onderzoek en om de kennis die ik tijdens mijn opleiding op heb gedaan nu in de praktijk toe te passen. Mijn taken bestaan voornamelijk uit het contact opnemen met deelnemers en het afnemen van neuropsychologisch onderzoek.

Op dit moment volg ik de master Neuropsychologie aan Universiteit Utrecht. Voor het schrijven van mijn masterthesis heb ik mij aangesloten bij dit onderzoek omdat ik geïnteresseerd ben in het vinden van een nieuwe behandeling bij de ziekte van Parkinson. Mijn taken bestaan voornamelijk uit het afnemen van neuropsychologisch onderzoek en het hebben van telefonisch contact met deelnemers. Ik richt mij voor mijn masterthesis op de invloed van de hersentraining op depressie, geheugen en aandacht.

Tijdens mijn Research Master Neurowetenschappen op de Vrije Universiteit heb ik veel geleerd over de werking van hersenen, vernieuwende onderzoeksmethodes en verschillende hersenziektes, waaronder de ziekte van Parkinson. Momenteel loop ik onderzoeksstage bij het VUmc en gelukkig kon ik me aansluiten bij het COGTIPS team om zo heel direct kennis in de praktijk te brengen en mensen te helpen. Mijn taken bestaan voornamelijk uit het uitleggen van de training. Ik denk dat het heel belangrijk is om naast onderzoek naar de motorische klachten bij de ziekte van Parkinson aandacht te besteden aan de cognitieve problemen en hoop erg dat dit onderzoek een mooie bijdrage kan leveren aan nieuwe inzichten en behandelingen.

Vanaf september 2017 ben ik als onderzoeksstagiaire werkzaam zijn bij het onderzoek naar de online cognitieve training voor mensen met de ziekte van Parkinson. Tijdens mijn “Research Master Cognitive Neuropsychology” aan de Vrije Universiteit te Amsterdam heb ik genoeg theoretische kennis opgedaan en met veel plezier breng ik die opgedane kennis nu in de praktijk. Naast mijn passie voor onderzoek en de mogelijke verbetering van cognitieve functies van patiënten, zijn er nog meer dingen waar ik ontzettend blij van word. Zo staat sporten en reizen hoog op mijn lijstje tijdens mijn vrije tijd.

In het kader van mijn master Neuropsychologie aan de Universiteit Utrecht heb ik mijn thesis geschreven over het effect van de online training op het denkvermogen bij mensen met de ziekte van Parkinson. Ik vond het heel boeiend een aandeel te hebben in wetenschappelijk onderzoek, waarmee heel direct geprobeerd wordt mensen te helpen. Van februari tot augustus 2017 heb ik meegewerkt aan het pilot-onderzoek en het opzetten van aankomende onderzoek. Ik ben dan ook erg benieuwd naar de resultaten van dit grote onderzoek. Hopelijk kan deze training bijdragen aan het verminderen van cognitieve klachten en ervoor zorgen dat mensen verbetering ervaren in het dagelijks leven.

Sinds 1998 werk ik in VUmc als neuroloog met als aandachtsgebied de ziekte van Parkinson. Met een multidisciplinair team bestaand uit medisch specialisten en paramedici proberen we allereerst zo goed mogelijke zorg te bieden aan onze patiënten. Daarnaast doen we wetenschappelijk onderzoek. Na mijn benoeming tot hoogleraar neurologische bewegingsstoornissen in 2011 heb ik in mijn oratie (“Bewogen bewegen”) onder de aandacht gebracht dat de ziekte van Parkinson veel meer is dan een bewegingsstoornis en gepaard gaat met ernstige stoornissen in het functioneren van zowel lichaam als geest. De niet-motorische aspecten van de ziekte, waaronder de stoornissen van het reukvermogen en het denken, hebben mij vanaf het begin van mijn werk als neuroloog in het bijzonder bezig gehouden. In VUmc werken we met onderzoekers vanuit diverse disciplines samen om de ziekte van Parkinson beter te begrijpen en nieuwe behandelingen, zoals deze cognitieve training, te ontwikkelen. Het zou fantastisch zijn wanneer het mogelijk blijkt zonder extra pillen het denkvermogen van mensen met Parkinson te verbeteren.

Als Bioloog en Psycholoog houd ik me bezig met onderzoek naar gedrag en cognitie bij mensen met en zonder hersenaandoeningen. Ik ben met het onderzoeksteam op zoek naar wat er gebeurt in de hersenen van mensen met de ziekte van Parkinson, en wat ervoor zorgt dat zij moeite hebben met ondere meer denken, bewegen en slapen. Dit doen we met behulp van methoden om de hersenen in beeld te brengen zoals MRI, met slaaponderzoek, met specifieke tests en met vragenlijsten. Ook zijn we actief op zoek naar nieuwe methoden die we, zonder medicijnen te hoeven gebruiken, kunnen toepassen om bepaalde verschijnselen van de ziekte te verbeteren. Dit zijn methoden zoals licht-therapie, transcraniële magnetische stimulatie en geheugentraining. Sinds 2018 ben ik Hoogleraar Functionele Neuroanatomie en in die rol mede betrokken bij onderwijs aan geneeskunde, biologie en psychologiestudenten, en na- en bijscholing. Hiermee probeer ik de toekomstige generatie onderzoekers en clinici de meest recente inzichten bij te brengen om zo resultaten van onderzoek zo goed mogelijk door te laten dringen in de dagelijkse praktijk.

Tanja Berk: Ik was net 46 jaar toen de neuroloog mij in 2010 vertelde dat mijn klachten werden veroorzaakt door de ziekte van Parkinson. Al snel werd ik als vrijwilliger actief bij de Parkinson Vereniging, in de rol van patiëntonderzoeker. Ik vind het belangrijk dat patiënten niet alleen als ‘proefpersoon’ participeren, maar ook in onderzoeksteams hun stem kunnen laten horen. Als ervaringsdeskundige hebben wij immers waardevolle kennis die van toegevoegde waarde kan zijn bij de opzet van het onderzoek, tijdens de uitvoering of bij de verwerking van de resultaten.
Ik ben blij met de toegenomen aandacht voor cognitieve problemen waar veel mensen met Parkinson mee te kampen hebben. En ik ben alvast erg benieuwd naar de resultaten van dit onderzoek!
Rob Hagen: Enkele jaren na de diagnose “Ziekte van Parkinson” in 2007 ben ik als vrijwilliger gaan de slag gegaan bij de Parkinson Vereniging. Daar coördineer ik nu sinds vier jaar een groep van nog eens 20 vrijwilligers die zich als patiëntonderzoeker inzetten voor de belangen van patiënten bij onderzoek. Samenwerken met onderzoekers leert ons dat onderzoek beter kan aansluiten op de praktijk en resultaten met meer succes kunnen worden toegepast. Door nauwe contacten met andere patiëntenorganisaties en met het Europees Patiënten Instituut (EUPATI) probeer ik bovendien de inbreng en de positie van patiënten en hun naasten te versterken. Ik heb een achtergrond in bewegingswetenschappen en epidemiologie.
De impact van cognitieve problemen bij Parkinson kan immens zijn. Ik hoop dan ook van harte voor iedereen die daarmee te maken heeft, dat dit onderzoek de inzichten daarover vergroot en effectieve behandelmethoden een stap dichterbij brengt.